19 Nisan 2010 Pazartesi

İkinci Bahar #2 - Ben Her Baharı Severim...

“Ben her bahar’ı severim” Bahar habercidir!

Arkasından mutlaka güzellikler gelir…

Bahar müjdecidir…

İkinci bahar, ilkbahar da kaçırdıklarınızı yakalama fırsatıdır…

2007 Eylül ayı, Ramazan’ın ortalarındayız! (her önemli tarihi hafızama ya da yazılı olarak kayıt etmeme karşın kayıt altına almadığım, belki kayıt etmeyi ya da kabul etmeyi başlangıçta reddettiğim tarih) gece uyumaya hazırlanırken çok iyi tanıdığım vücudumda sağ mememde elime gelen küçük yaramaz kitle, birden yatakta sıçrayarak oturup düşünmeme neden oldu…Kısa sürede, panik olmadan kendi kendime sorduğum sorular, kısa bir cevap ve kendime verdiğim direktif “önce yat uyu şu anda hiçbir şey yapamazsın” oldu…

2006 yılından beri sürekli kafamda “momografi yaptırmalıyım, son yaptırdığım inceleme üzerinden üç yıl geçmiştir” düşüncesi vardı. Ancak, bu tür muayene ve kontroller zor gelir ve ihmal edilir (küçük memede Momografi biraz zor olduğundan aklıma geldikçe ertelemiştim) Halam yıllar önce meme ameliyatı geçirmiş ve tedavi olmuştu. Anlayacağınız gibi, şansım vardı;)

Yatakta uyumaya çalışırken yaşamı gözden geçirerek “sakin ve kararlı olmalı, ailemi çok endişelendirmeden ne yapacağıma karar vermeliyim” dedim…

Ve hastane serüveni başladı! Testler-tahliller- Momografi-Ultrason - MR- vs. sonuçları ve doktorlardan cevap beklerken ameliyatımı ve tedavimi yapacak doktora karar verdim…

Ayrıca; yapılan incelemelerde parçanın temiz görülmesine karşın önümde iki seçenek 1. si biyopsi yapılması 2. si ameliyatla parçanın alınması olduğunu öğrendim…

Ameliyat öncesi çok karmaşık duygular hissederek, zaman zaman hastalığı kendime yakıştırmadan reddederek, “çok düzenli yaşadım-sağlıklı beslendim-kendime zarar verecek hiçbir alışkanlığım yok-neden ben” dedim..

Ailem-arkadaşlarım her zaman yanımdaydı! O karmaşık duyguları yaşarken gene de şanslı olduğumu düşündüm…

5 Kasım 2007 ilk ameliyat, parça alındı, temiz çıktı;) Pataloji labratuvar sonucunu beklemek kolay olmasa da tekrar iş yaşamı bana çok iyi geldi! Beklenen gün geldi! Sonuç elimde doktoruma ulaşamıyorum! Arkadaşımın eşi Cerrah, arayıp raporumu internetten yolluyorum, kısa sürde beni arayarak “doktorun ne derse onun önerilerine uymalısın”dediğinde anladım ki durum ciddi! Veeee doktorun odasındayım” daha az riskle yaşamak isterseniz memenin alınmasını teklif ediyorum, aksi halde her türlü tedaviye razı olmalısınız” dediğinde 5-10 dakika içerisinde kararımı verdim… “Yaşam benim, bu vücut benim, karar benimse,ben sağlıklı yaşamak istiyorum” Doktorumun uygun gününü beklerken önceden reddettiğim, okuyup araştırmadığım konuları araştırıyorum, vücudumda boşluk hissetmemek, vücut yapımının değişmediğini görmek istiyorum… Doktorlarımla birlikte iki aşamalı bir ameliyatın kararını veriyoruz “ 4 Ocak 2008 bu kez bitti”

Rapor ve dinlenme sürecinden sonra tekrar iş yaşamına başlangıç, değişime alışmak, yaşam

tarzı ve beslenmeye daha fazla özen gösterirken beni, benim gibi anlayacak arkadaşları arıyorum, basında ve internette karşılaştığım bir isim Özlem AYSOY, paylaşmak amacıyla yazıyorum… Bir süre sonra okuldan bir arkadaşım bana Pembe Güç’ten bahsediyor, web sayfasını açıp üye oluyorum, ertesi gün Özlem hanım yazıyor “bize katılır mısınız? diye soruyor;) Paylaşımlarımız başlıyor…

Mart 2010 “Pembe Güç 1 yaşında” ben ve Pembe Güç derneğindeki arkadaşlarım keyifli paylaşımlar yaşıyoruz…

İkinci baharımı seviyorum, bana sağlık-umut-huzur-mutlluk vadediyor! Bana tekrar yaşamı yakalama, göremediğim güzellikleri görme fırsatı verdi;)

Her zaman yanımda olan, bana destek veren ailem ve arkadaşlarıma, sabırlı-ilgili-başarılı doktorlarıma gönülden teşekkürler…

Herkese güzel dilekler ve sevgiler gönderiyorum…

Lâtife Günyüz ERDİNÇ

1 yorum: